όσα δεν πιάνει ο εαυτός τα κάνει προβοκάτσια*

 

Άσκηση:

Όταν μιλάμε ή τραγουδάμε, ακούμε ακαριαία τον ήχο της φωνής μας, πράγμα που μας επιτρέπει να ελέγχουμε τις κινήσεις του φωνητικού μας συστήματος. Τι γίνεται όμως αν ο ήχος φθάσει σε εμάς με καθυστέρηση; Πειραματίσου, υπαγορεύοντας ένα κείμενο το οποίο ακούς με καθυστέρηση της τάξης των τεσσάρων δεκάτων του δευτερολέπτου και κατάλαβε περισσότερα για τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου:

προσπαθώ να ξεχαστώ. δεν κάθομαι ήσυχος, γι΄αυτό σαν προπονητής του εαυτού μου, όλο συστήματα σκέφτομαι, κι ας μή με καταλαβαίνουν τα μέλη του σώματος μου, ας μιλάω στο βρόντο, ας χειρονομώ. ο εαυτός μου έχει δικιά του ζωή, μπορεί και δεν σκέφτεται, μπορεί να με κοιτάει στα μάτια από μέσα χωρίς να στεναχωριέται, χωρίς να με ειρωνεύεται. ερωτεύεται o εαυτός μου όταν θέλει ό,τι θέλει, παράθυρα και σύννεφα και φλόγες, που δεν έχουν ονόματα, που δεν τα χωρίζουν μεταξύ τους περιουσίες, πρέπει και -ισμοί. είναι ο εαυτός μου πιο έξυπνος από μένα, από μένα τον ψυχολόγο του.

 (στίχοι: σωτήρης κακίσης, μουσική-ερμηνεία: φοίβος δεληβοριάς, επιστροφή ήχου: raoul penman.)