[ η Ιστορία φυσικά...]



 

 2008

Ο Παναγιώτης είναι βοηθός λογιστή. Δεν έχει κάποιο πτυχίο αλλά το αφεντικό, ο Γιώργος, που είναι "καλός άνθρωπος" τον εμπιστεύτηκε και σιγά σιγά την έμαθε τη δουλειά. Ο Παναγιώτης δεν είναι αυτό που λέμε ο πάτος της εργατικής τάξης. Βασικά αν τον ρωτήσεις, θα σου πει πως δεν είναι "εργατική τάξη" καθόλου. Με τον Γιώργο είναι μια οικογένεια, συνεργάτες. Αφεντικά έχουν μόνο οι σκύλοι. Ο Παναγιώτης δουλεύει μαζί με τη Δήμητρα, τη γραμματέα, κι ένα παιδί/ παπί. Ο Παναγιώτης πιστεύει ότι με τη δουλειά πας μπροστά· η Δήμητρα είναι ενθουσιασμένη με το facebook· το παιδί μετά τη δουλειά, πίνει μπάφους.

 

2011

Τα νούμερα το δείχνανε καθαρά. Η δουλειά πήγαινε όλο και πιο άσχημα· οι πελάτες λιγότεροι· κι αυτοί πλήρωναν όλο και πιο σπάνια. Όλοι οι όροφοι της επιχείρησης έπρεπε να κάνουν περικοπές. Ο Παναγιώτης τα είπε με το αφεντικό· του πρότεινε να διώξει τη Δήμητρα που δεν έκανε καλά τη δουλειά της, και να πάρουν "Αλβανό", αντί για το παιδί, που θα του έρθει φθηνότερα. Ο Γιώργος, τελικά, έδιωξε, τη Δήμητρα και το παιδί, γιατί ο Παναγιώτης, που είναι σκυλί στη δουλειά, αν δουλεύει δεκάωρο τα βγάζει πέρα και μόνος του. Ο μισθός κόπηκε, αλλά τώρα με το δεκάωρο και τις υπερωρίες δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά για τον Παναγιώτη. Αργότερα το κράτος τούς έστειλε και Voucherάδες για να βοηθάνε. Η άνεργη πλέον Δήμητρα, έκοψε για κάποιο δίάστημα τη θέρμανση, έτρωγε κάθε μέρα όσπρια κι όποτε έβρισκε έκανε κανένα μεροκάματο. Το παιδί στην αρχή σπάστηκε, αλλά μετά πήρε φθηνότερους μπάφους. Βρήκε και δουλειά ντελίβερι· μαύρα.

 

2015

Ο Παναγιώτης ψήφισε ΑΝΕΛ, ο Γιώργος ΣΥΡΙΖΑ. Κι οι δυο συμφώνησαν ότι "οι αλήτες οι Γερμανοί θέλουν να μας καταστρέψουν". Ο Γιώργος πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξανάφερε την ελπίδα στον ελληνικό λαό. Ξέρει, βέβαια, ότι ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσει νόμο για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ ο υπάλληλός του, ο Παναγιώτης, θα συνεχίσει να δουλεύει για 400 ευρώ "ώσπου να πέσει χρήμα στην αγορά και ξανανέβουν οι δουλειές, βρε παιδί μου". Κι ο Πάναγιώτης το ξέρει...

 

Και μια ανακεφαλαίωση γι' αυτούς που δεν τα πάνε καλά με τα παραμύθια: Όταν έσκασε η κρίση, η εργατική τάξη της Ελλάδας αδυνατούσε να καταλάβει ακόμη και τα στοιχειώδη. Οι οργανώσεις της ήταν ανύπαρκτες κι ηττημένες, ενώ η αξιοπρέπειά της είχε πάρει ηθελημένα την κατιούσα. Το μόνο που κράταγε τους μισθούς στη θέση τους, ήταν οι νόμοι του κράτους. Κανένας νόμος δεν έριξε τους μισθούς το 2010, απλώς αποσύρθηκε η νομική προστασία τους. Αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα. Την άλλη μέρα έπρεπε όλα τα αφεντικά σε όλες τις δουλειές να πάνε να αναμετρηθούν με τους εργάτες τους και να τους ανακοινώσουν , αυτά τα ίδια τα αφεντικά, πρόσωπο με πρόσωπο, μείωση 30%. Και το κατάφεραν με ελάχιστες αντιστάσεις. Γιατί οι εργάτες στην Ελλάδα δεν μισούσαν τα αφεντικά τους. Μέχρι λοιπόν να ανακαλύψουν ξανά το ταξικό μίσος, οι μισθοί δεν θα ξανανέβουν. Ό,τι κι αν ψηφίζουν... 

 

https://autonomia71.wordpress.com/ii-%CE%BC%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%B4%CE%B1/

 

 

( Όχι αστείες επιφάνειες. Όχι στιλπνότητες του αέρα. Ούτε τσίρκο των στεναγμών αλλά ο αέρας μαχόμενος. Που σημαίνει προοδεύω στον πόνο. Μια τέτοια πρόοδος η φετινή πρώτη του μάη. Κενταυρική. Μισή είναι, μισή δεν είναι. Μα, εάν είναι χρήσιμη αυτή η εποχή, είναι ακριβώς επειδή μας αχρηστεύει. Οι κήποι αθόρυβα ετοιμάζουν ένα ποδόγυρο που τον φοράει ο ουρανός και πλησιάζει_ aπόψε το περίστροφο του raoulpenman εκπυρσοκροτεί λαλήματα ψηλά στον αέρα. Κασκόλ, γραβάτα, ψέματα, όλα θα ραντιστούν από λουλούδι κόκκινο. λίγο μετά τις έντεκα e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/