Πρόσεξε ποια νύχτα θα τηράξεις
απόψε· την ψεύτικη ή την πραγματική/
(Νίκος Καρούζος, απόγονος της νύχτας.)
Δύο λόγια για τη νυχτιά. Η νυχτιά δεν είναι παρά η εκ μέρους ενός πελάτη ενοικίαση της πόρνης για μιαν ολόκληρη νύχτα. Η νυχτιά επιτελείται ε κ τ ό ς οίκου ανοχής. Συνήθως η μαντάμα δεν έπαιρνε χαμπάρι τη νυχτιά που θα έκανε ένα εσώκλειστο κορίτσι της - ή – έπαιρνε σχετικό μερδικό – ή – παρίστανε την κουτή, βάζοντας και τη νυχτιά μέσα στ΄άλλα τυχερά της πόρνης. Δηλαδή, η πόρνη εδήλωνε στην μαντάμα ότι το τάδε βράδυ θα πήγαινε στα μπουζούκια με τον αγαπητικό της κτλ. – ενώ στην πραγματικότητα έφευγε τα μεσάνυχτα (με το κλείσιμο του οίκου ανοχής) και κατευθύνετο στο σπίτι του πελάτη.
Συνήθως ένας τέτιος πελάτης ήταν γαλαντόμος: έβγαζε
την πόρνη σε ρεστοράν, ή σε κέντρο διασκεδάσεως, και στο τέλος, κατέληγαν σε
κάποιαν ερωτική φωλιά. Οι σχέσεις μεταξύ πόρνης και πελάτη, κατά την διάρκεια
της νυχτιάς, ήσανε εξαιρετικώς τρυφερές. Ο πελάτης της νυχτιάς είχε δικαίωμα να
κάνει έρωτα όσες φορές αντέχαν τα νεφρά του. Το τίμημα της νυχτιάς καθορίζετο
κατόπιν συμφωνίας.
(Ηλίας Πετρόπουλος, Το μπουρδέλο)
Λογικό κι αυτονόητο το φαινόμενο, ιδίως τώρα που οι άλγεβρες έχουν απολέσει τις ταυτότητες τους, οι γεωμετρίες τις αποδείξεις τους, οι φυσικές τη φυσικότητα και οι χημείες την ύλη τους – ήδη από το απόγευμα του προηγούμενου αιώνα. Από τότε, μνήμη στο τετράγωνο! Πίστεψες (;) ότι οι εποχές ξέρουν να χορεύουν, με ή χωρίς τη δική μας μουσική, ότι οι νεκροί ξέρουν να θυμούνται, με ή χωρίς τις δικές μας δεήσεις, ότι οι έρωτες ξέρουν να λιμοκτονούν, με ή χωρίς τη δική μας πρόνοια.
Όλο αυτό βέβαια ποτέ
δεν εμπόδισε τον ήλιο όταν βουτά στη θάλασσα να είναι ήλιος. Ούτε κατάφερε ποτέ
να αφαιρέσει από τις σίγουρες και βαθιές ανάσες των εραστών τη δύναμη να
φτιάχνουν το εναρκτήριο γράμμα των νόμων
που έρχονται:
νομοταγείς οι αμοίραστοι ουρανοί καθώς σπέρνουν
εφηβείες στα κύματα της γης.
Δεν είναι παίξε
γέλασε μα ούτε παίξε έχασε. Κατά την ιδανική συνουσία οι εραστές ξαπλώνουν με
το αριστερό πλευρό, γιατί ο άνδρας, λέει, θέλει νάχει ελεύθερο το δεξί του
΄χερι. Μερικοί άντρες φοβούνται να πλαγιάσουν με το αριστερό πλευρό επειδή
νιώθουν μια πλάκωση στην καρδιά. Γενικότερα, η κάθε ερωτική στάση έχει τα
προβλήματα της. Το βασικό πρόβλημα της συνουσίας είναι η διευκόλυνση της
αναπνοής του άντρα. Ο ικανός εραστής, πριν απ΄όλα ελέγχει την αναπνοή του. Καμιά
φορά , στον κενό χώρο μεταξύ εισπνοής κι εκπνοής αναδύεται μια μεγάλη πόλη. Τη
λένε Σαν το παραμύθι του χειμώνα. Σαν το παραμύθι του καλοκαιριού, έτσι τη
λένε. Μεταναστεύει παντού. Ο ικανός
εραστής σπανιότατα λαχανιάζει. Οργώνει τον κόσμο πότε ως έφοδος, πότε ως
υποχώρηση με τις σιωπές να δίνουν το ρυθμό στ΄άλογα που εξολοθρεύουν την
απόσταση ανάμεσα στο στήθος του και τ΄ άστρα. Δεν θερίζει πείνα. Δεν θερίζει
δίψα. Θερίζει φως. Αχειροποίητο. Υψωμένο στο τετράγωνο και με το σώμα μπολιασμένο
γυρνάει στα κρεβάτια, τα μαλλιά των γυναικών μεγαλώνουν ξανά, το μέσα στραμμένο
μπουμπούκι στο στήθος τους σκάει πάλι στη μέρα, στης καρδιάς τις γραμμές
ξυπνάει εύφλεκτες λευκές ιδέες:
κάποτε ύψωσα το
βλέμμα: Κτήτορες μοιράζουνε ψωμί. Με ποιο δικαίωμα;
Δεν είναι πάιξε
γέλασε. Μα ούτε και παίξε έχασε. Ένας πραγματικός κύριος δεν πιστεύει στις
μηχανές! Δε γράφει ποιήματα. Χύνει ποιήματα. Λιώνει το νόμισμα στη γλώσσα του
και με μια βεβαιότητα τόσο αβέβαιη περιμένει εσένα κι εκείνο που τον
υπερβαίνει. Κονιάκ.
(Ο ] raoulpenman
απόψε είναι ο άξεστος των θαυμάτων. Ψάχνει για συνένοχο. Λογικό και αυτονόητο
το φαινόμενο, ιδίως τώρα που οι άλγεβρες έχουν απολέσει τις ταυτότητές τους, οι
γεωμετρίες τις αποδείξεις τους, οι φυσικές τη φυσικότητα και οι χημείες την ύλη
τους- ήδη απο το απόγευμα του προηγούμενου αιώνα. Δεν είναι παίξε γέλασε, ούτε
και παίξε έχασε. Με τη μνήμη στο τετράγωνο και με μια βεβαιότητα τόσο αβέβαιη
σκύβει και ακούει μέσα του εύφλεκτες λευκές ιδέες. Λιώνει το νόμισμα στη γλώσσα
του και περιμένει εσένα και εκείνο που τον υπερβαίνει. Λίγο μετά τις έντεκα
e’δώ: http://www.metadeftero.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου