Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

[Άξιον εστί το διακύβευμα]



«Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα΄χεις», λέει η παροιμία κι εσύ κεράκι μου κλαις_Γιατί είναι χειμώνας. Γιατί είσαι πρίγκηπας που καίγεσαι σαν ουρανός και σα κίνηση από δω μέχρι τον εαυτό σου_ Ένας ποιητής θα ονόμαζε αυτή την κατάσταση «τέλος εποχής», οι τραλαλά και οι οπαδοί τους, εκείνοι του «γιατί όχι», οι «παρακαλώ περάστε» θα την έλεγαν μεταβατική περίοδο. Εσύ όμως που έζησες τα δεκαεφτά πρόσωπα του χαμογέλου και κάτι παραπάνω δεν βρίσκεσαι πια σε δίλλημα_ Αναπληρωτής του ουρανού έμαθες να ψάχνεις  την αυθεντική λύση κι όχι τις πόρτες του σπιτιού ή τους στρωμένους δρόμους που ξανοίγονται μπροστά του με μονοπάτια και σταυροδρόμια. Ψάχνεις την εφαπτομένη που θρυμματίζει το μυστήριο, ψάχνεις το τέταρτο φύλλο του τριφυλιού. Μα εδώ είναι βαλκάνια και ο ανεμοδείχτης πολύ μικρός για να χωρέσει τα σημεία του ναί και του όχι. Εδώ, η φύση επιβάλλει τα χρώματα χωρίς αντίρρηση_
 Κατά-βάθος

 Κατά-μήκος

Κατά- μόνος
_οι μέσες λύσεις δεν ήταν ποτέ του χαρακτήρα σου.

Με τα ενεργητικά ρήματα να περιλαμβάνουν όλο σου το ρεπερτόριο φεύγεις μακριά από αερικά που ζητούν εκδίκηση, σιωπηρά ευτυχισμένος και χαμένος ανάμεσα σε στρατιώτες και καλόγριες. Ακούς με πόση τάξη οι φλέβες διατρέχουν το χέρι σου για να ευχαριστήσουν το νερό, για να επινοήσουν ένα παιγνίδι, μέχρι που σιγά –σιγά πλησιάζονται, συμβάλλουν, μπλέκονται, τετραγωνίζουν το κύκλο, γίνονται αρτηρίες  και ξεχύνονται  εκεί όπου χιλιάδες δέντρα φυτρώνουν ακόμα, χάρη στο ότι οι σκίουροι, οι τυφλοπόντικες κι οι ασβοί θάβουν στο χώμα αμύγδαλα και καρύδια
και έπειτα τα ξεχνούν•
Απόψε λίγο μετά τις εννιά αν ακούσεις ποτάμια όπου κατεβαίνουν κόκκινες και μαύρες βάρκες, αν άκουσεις μια γεύση ψωμιού, ένα άγγιγμα δαχτύλων, μια σκιά αλόγου, τότε νομίζω ότι είσαι σε καλό δρόμο. Χωρίς θαύματα, μαγείες και κόλπα μέσα στο νησί των εξαρχείων αγαπιέσαι ίσαμε τη λαβή e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/  Ο Χρόνος δεν υπάρχει .

Δεν έχουμε χρόνο.

Ο Χρόνος είναι δέντρα στην ευθεία

ευχές μιας γαλήνης αιθρίας_

(απόψε λίγο μετά τις εννιά αν ακούσεις ποτάμια όπου κατεβαίνουν κόκκινες και μαύρες βάρκες, αν άκουσεις μια γεύση ψωμιού, ένα άγγιγμα δαχτύλων, μια σκιά αλόγου, τότε νομίζω ότι είσαι σε καλό δρόμο. Χωρίς θαύματα, μαγείες και κόλπα ο κύριος raoul_penman χαμένος ανάμεσα σε στρατιώτες και καλόγριες μέσα στο νησί των εξαρχείων αγαπιέται ίσαμε τη λαβή_ e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ με ευχές μιας γαλήνης αιΘρίας. Χρόνος δεν υπάρχει . Δεν έχουμε χρόνο. Ο Χρόνος μας είναι δέντρα στην ευθεία_)))

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου