Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

// ανάγΚη, ιΔέα, Πράξη //


Θα ζωγραφίσω το φεγγάρι και ας μην έχει βγει. Θα φτιάξω ένα πλανήτη και μέσα του θα κλείσω: το όλο, το μισό, το τίποτα. Και θα υπάρξει. Θα ζωγραφίσω τη θάλασσα. Τα ψάρια, το βυθό, τα φύκια. Τα πλοία και ας μην τα χω ανεβεί. Θα φτιάξω φινιστρίνια και μέσα τους θα κλείσω: το πήγαινε, το έλα, το αταξίδευτο. Και θα υπάρξουν. Θα ζωγραφίσω τα δέντρα, το βουνό, τα σώματα. Τα πρόσωπα των ανθρώπων και ας μην τα χω φιλήσει. Θα φτιάξω στόματα και μέσα τους θα κλείσω: το γέλασε, το μίλησε, το κλάψε. Και θα υπάρξουν. Και ας μην ξέρω να ζωγραφίζω. Θα φτιάξω ένα κύκλο και μέσα του θα κλείσω: τους άλλους, τον κόσμο, εμένα. Και εκεί θα βρω τη θέση μου. Και θα υπάρξω.

πηγή: http://apiastosleizer.com/




(Mη λυπάσαι αυτό το πολυάσχολο τέρας: την απανθρωπότητα. Η πρόοδος είναι μια βολική ασθένεια. Απόψε ο raoul_penman μ΄ένα διαστημικό άρμα κόκκινης ταχύτητας θυμάται το ψάξε (ξεχνώντας τό βρές) και σαν θάλασσα κλέβει απόλυτα και επιδέξια την ανήξερη γη. Στο πρώτο πλάνο υπάρχει μια ερημιά με ανθρώπους ολόγυρα δίχως παρατάξεις που φωνάζουν «όχι άλλο χαρτονόμισμα». Στο δεύτερο: το σύνταγμα της ηδονής• εκεί  όπου επιτέλους η οποιαδήποτε ανθρώπινη κίνηση είναι αυτή που επιθυμεί η αμμουδιά. Στο τρίτο: ένα ποίημα σταθερού φωτός περιβάλλεται από σύννεφα που μοιάζουν ελέφαντες/αυτό δεν του δίνει ούτε ευτυχία ούτε δυστυχία/εν μέσω των αιτίων/ των απολυτρώσεων/ των αναστάσεων/φέρνει τη ψυχή στη μύτη για να νοιώσει τις μυρωδιές του ποτέ και του πάντα e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/))



 

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

«ήταν πέναλτυ κύριε Πάνο;»



Φύλλα από φύκια φύλλα από αρμυρίκια φύλλα ευκαλύπτου που

παίρνουν το ριγμένο εραστή από πίσω φύλλα της καρδιάς που

 αναπολεί και κλαίει φύλλα της καρδιάς όταν ερωτικό χέρι τη

χαϊδεύει φύλλα μιας αποτυχημένης ζωής που τίποτα πια δεν

τη βολεύει φύλλα μιας επιτυχημένης ζωής που τη βλέπουν και

γελούν οι ξένοι φύλλα ριγμένα απ΄το μαϊστρο το μεσημέρι που

τώρα ξαπλωμένα στα χαλίκια τα νανουρίζει το βραδινό αγέρι.

Ευτυχισμένα φύλλα που όπως πεθαίνουν έτσι ο καθένας θα ήθελε

 να πεθάνει.
(ΘΩΜΑς ΓΚόΡΠΑς, Στάσεις στο μέλλον, περνάει ο στρατός, τα θεάματα)


(aπόψε λίγο μετά τις 21: 00 σε πείσμα της ρυμοτομίας που παγιδεύει στη γεωμετρία της χιλιάδες βήματα, σε πείσμα αυτών που εμπορεύονται τη νύχτα και τους καρπούς της, o raoul_Pemnan δίχως επαγγέλματα και δίχως βίτσια, δίχως στραπάτσα και αλαλούμ αγάπες δίχως κολλημένα μπρίκια και κολλημένα φτερά σιγοκρέμεται στοχαστικός και αφθαρτίζεται. Ταξινομεί τα κυπαρίσσια της βροχής και χωρίς δυσκολία γκρεμίζει τους οικισμούς των δισταγμών. Γίνεται άμμος αριθμός επιφώνημα κι μ΄ένα ξόρκι κάνει φου σβήνoντας πάσα νοσταλγία και πάσα ρουφιανιά e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ )
 

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

[η κοινότητα που έρχεται]



Παππού Άλμπερτ Αϊντσάιν

Παππού Τόμας Στερν Έλιοτ

Παππού Θωμά Γκόρμπα

Παππού Νίκο Καρούζο

(Άραγε πόσα χιλιόμετρα ήχων

Μας  χωρίζουν από την άσπρη

Γιορτή του στήθους σας;)

Από δω ανθρακιά και πλήξη

από κει τα όνειρα μας.

Δύο χιλιάδες δεκάξι

Κι κόσμος μας γίνεται πιο ξένος.

Το μοτίβο πιο περίπλοκο

των νεκρών και των ζωντανών.

Υπάρχουν μόνο νύξεις και προγνώσεις,

νύξεις που ακολουθούνται από προγνώσεις•

και τα υπόλοιπα είναι προσευχή,

υπακοή,πειθαρχεία, σκέψη

και κλωτσιά στην ανηφόρα.

Για τους περισσότερους από εμάς

υπάρχει μόνο η απαρατήρητη στιγμή,

η στιγμή μέσα κι έξω από τον χρόνο,

ο παροξυσμός του περισπασμού χαμένος σε μια δέσμη φωτός,

το άγριο θυμάρι αθέατο ή η χειμωνιάτικη αστραπή

ή ο καταρράκτης, ή η μουσική

που ακούγεται τόσο βαθιά

που δεν ακούγεται καθόλου.

Πέφτουν τα λεφτά μες στα τραγούδια,

πέφτουν τα τραγούδια μέσα στα λεφτά.

Το γνήσιον, η απομίμησις και οι ενδιάμεσες σπαθιές στον αέρα

για να τρομάξουμε τους τρομαγμένους.

Εξαιρείται

το ρήμα θυμάμαι κι αυτό μόνο όσο τραγουδάει

μές στο Στο ακίνητο σημείο του κόσμου που γυρίζει.

Ούτε κίνηση από ούτε προς, ούτε άνοδος ούτε πτώση

Ούτε σάρκα ούτε μη σάρκα•

Μόνο το ρήμα θυμάμαι

το μόνο που μπορεί κάποτε να επινοήσει

μια καινούρια βλάστηση_
 


* η φώτο από εδώ:http://serratiam.blogspot.gr/

(aπόψε λίγο μετά τις 21:00 o raoul _Penman διεθνής κι ακάθεχτος με ένα λουλούδι που δεν είναι βιομηχανικό αχρηστεύει τους αριθμούς, γκρεμίζει τα τεχνάσματα κι αφήνει τη γενειάδα του στα γόνατα να κατηφορίσει μέσα στο ακίνητο σημείο του Κόσμου που γυρίζει. Προλαβαίνει αναίμακτα την ιστορία ,τρομοκρατεί κυβερνήσεις και δικτάτορες συμφιλιώνοντας απροσδόκητα τα θύματα με το μαχαίρι κι αφήνει το ρήμα θυμάμαι να επινοήσει μια καινούρια βλάστηση. Από τις 21:00 μέχρι τις 22:00 e’δώ  http://www.metadeftero.gr/  άλλοι αντίλαλοι θα κατοικούν στον κήπο))