[η κοινότητα που έρχεται]

Παππού Άλμπερτ Αϊντσάιν

Παππού Τόμας Στερν Έλιοτ

Παππού Θωμά Γκόρμπα

Παππού Νίκο Καρούζο

(Άραγε πόσα χιλιόμετρα ήχων

Μας  χωρίζουν από την άσπρη

Γιορτή του στήθους σας;)

Από δω ανθρακιά και πλήξη

από κει τα όνειρα μας.

Δύο χιλιάδες δεκάξι

Κι κόσμος μας γίνεται πιο ξένος.

Το μοτίβο πιο περίπλοκο

των νεκρών και των ζωντανών.

Υπάρχουν μόνο νύξεις και προγνώσεις,

νύξεις που ακολουθούνται από προγνώσεις•

και τα υπόλοιπα είναι προσευχή,

υπακοή,πειθαρχεία, σκέψη

και κλωτσιά στην ανηφόρα.

Για τους περισσότερους από εμάς

υπάρχει μόνο η απαρατήρητη στιγμή,

η στιγμή μέσα κι έξω από τον χρόνο,

ο παροξυσμός του περισπασμού χαμένος σε μια δέσμη φωτός,

το άγριο θυμάρι αθέατο ή η χειμωνιάτικη αστραπή

ή ο καταρράκτης, ή η μουσική

που ακούγεται τόσο βαθιά

που δεν ακούγεται καθόλου.

Πέφτουν τα λεφτά μες στα τραγούδια,

πέφτουν τα τραγούδια μέσα στα λεφτά.

Το γνήσιον, η απομίμησις και οι ενδιάμεσες σπαθιές στον αέρα

για να τρομάξουμε τους τρομαγμένους.

Εξαιρείται

το ρήμα θυμάμαι κι αυτό μόνο όσο τραγουδάει

μές στο Στο ακίνητο σημείο του κόσμου που γυρίζει.

Ούτε κίνηση από ούτε προς, ούτε άνοδος ούτε πτώση

Ούτε σάρκα ούτε μη σάρκα•

Μόνο το ρήμα θυμάμαι

το μόνο που μπορεί κάποτε να επινοήσει

μια καινούρια βλάστηση_
 

* η φώτο από εδώ:http://serratiam.blogspot.gr/

(aπόψε λίγο μετά τις 21:00 o raoul _Penman διεθνής κι ακάθεχτος με ένα λουλούδι που δεν είναι βιομηχανικό αχρηστεύει τους αριθμούς, γκρεμίζει τα τεχνάσματα κι αφήνει τη γενειάδα του στα γόνατα να κατηφορίσει μέσα στο ακίνητο σημείο του Κόσμου που γυρίζει. Προλαβαίνει αναίμακτα την ιστορία ,τρομοκρατεί κυβερνήσεις και δικτάτορες συμφιλιώνοντας απροσδόκητα τα θύματα με το μαχαίρι κι αφήνει το ρήμα θυμάμαι να επινοήσει μια καινούρια βλάστηση. Από τις 21:00 μέχρι τις 22:00 e’δώ  http://www.metadeftero.gr/  άλλοι αντίλαλοι θα κατοικούν στον κήπο))