«Η ρήξη με τη συνέχεια της κυριαρχίας/ θα πρέπει να είναι ρήξη με/ τη γλώσσα της».

¨
Να χαζεύεις σαν ζώο τα σύννεφα, να μην νιώθεις σε καμία γλώσσα σαν το σπίτι σου. Είναι τρελό; To λένε και το κάνουν εδώ και καιρό «κάποιοι» (απ΄τους ανύπαρκτους). Κι αν έτσι φαίνεται, αν το ν΄αναποδογυρίζει η τάξη μας το διανοητικό και ιδεολογικό τραπέζι που τόσο καλά έχουν στρώσει τ΄αφεντικά για πάρτη τους είναι "τρελό", είναι σίγουρα η μόνη έντιμη τρέλα των καιρών! Η ρήξη με τη συνέχεια της κυριαρχίας/ θα πρέπει να είναι ρήξη με/ τη γλώσσα της. Απέναντι αυτοί σαν τάξη, από ...εδώ εμείς σαν τάξη. Στη μέση γκρεμός, κενό, τίποτα. Αυτό. Η απόδειξη της ύπαρξης μας. Τοις μετρητοίς. (Ο) Raoul_Penman aπόψε άλλοτε σαν Κάι Πολ /άλλοτε σαν Ευγένιος Αρανίτσης κι άλλοτε σαν Σαμψών Ρακάς στέκεται στη μέση του τοπίου και βλέπει - ονειρεύεται πως όλα στέκονται μαζί του σ΄έναν ιστό αράχνης φτιαγμένο από κλωστές νοήματος: Θ'άχνη, Κ ο ι ν α ι σ θ η σ ί α ή βόλτα στον Κήπο Με Τις Αυταπάτες; O ουρανίσκος, ας μαρτυρήσει. Λίγο μετά τις 21:oo e΄δώ στο αυτοδιαχειριζόμενο http://www.metadeftero.gr/ η ποινή είναι επιβεβλημένη:
Όποιος ελέγχει τις φυλλωσιές αυτός ελέγχει την ιστορία_

 

[το θαύμα κρύβεται μέσα στο θραύσμα]

 

Ούτις θα πει Κανένας. Έτσι συστήθηκε ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα για να γλιτώσει το τομάρι του. Και γλίτωσε. Θαρρείς πως η ύπαρξή μας δικαιώνεται στην απουσία της. Θαρρείς πως ο εαυτός μας ανατέλλει στη σκοτεινιά του. Κι αφού όλα φαίνονται ποιος ο λόγος να κοιτάμε; Ιδού λοιπόν το επίδικο ερώτημα: ποια παράσταση δε γελοιοποιήθηκε στα μάτια της πρόβας της;

***

Ο πρωταρχικός πυρήνας της κατάθεσης που πρόκειται σήμερα να αντικρίσεις λογοδοτεί στην επιστημονική Θεωρία της Γαίας, σύμφωνα με την οποία ο πλανήτης συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ένας ζωντανός οργανισμός. Για την ακρίβεια ως ένας υπεροργανισμός που έχει την ικανότητα να ρυθμίζεται μόνος του χημικά και ατμοσφαιρικά με ανάλογο τρόπο που όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί

ρυθμίζουν τις ζωτικές τους λειτουργίες.

***

Τόσο η παράσταση όσο και η aποψινή eκπομπή του Raoul_Penman λειτουργούν ως ένα πρώτο

αμφίπλευρο προγύμνασμα που φτυαρίζει το έδαφος για την έκδοση του μακροσκελούς ποιητικού βιβλίου του Σαμσών Ρακά, «Ούτις» που θα λάβει χώρα το χειμώνα του
2016/17.
΄περισσότερα ίνφο παράστασης e΄δώ: http://ypokeimeno.com/

Δε στέριωσε η θρησκεία. H Βίβλος κρύβει έρωτα κακό, το Κοράνι, ιερό μαζοχισμό κι ο άνθρωπος, ένα κτήνος με λυρισμό. Γιατί αυτό αποτελεί μετάδοση βαθιά·Υπάρχει μια πίστη που μας ορίζει άφαντα, υπάρχει μια πίστη που για χάρη μας δεν απαντά. Γιατί πίστη είναι τι; η αναζήτηση της πίστης που δεν αποκαλύπτεται. (a)πόψε το φύλλο αγκαλιάζει γλυκά τη πέτρα. Η αλήθεια ξεσπάει. Το παρελθόν προπορεύεται.(Ο) Raoul _Penman δεν έχει άλλη επιλογή. Λαμβάνει τη στάση του τετράποδου και το πλάσμα αυτό το oνομάζει Oύτις_λίγο μετά τις 21:oo η απορρόφηση στο θέμα της αγάπης οδηγεί σε έκσταση e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/

  

[:θυμήσου κάτι αν)έφικτο]

Μακάρια η γυναίκα που τα χείλη της τα έσκασε το κρύο,
γιατί αυτή θα μας πει πώς γεννιέται το φιλί.
Μακάριος ο άντρας που δουλεύει στα ναυπηγεία,
γιατί αυτός θα μας κληροδοτήσει τις θάλασσες,
γιατί αυτός θα μας πει παραμύθια για τις τρικυμίες.
Μακάρια αυτή που δεν κουβαλάει βαλίτσες,
γιατί αυτή θα μας κρατήσει απ’ το χέρι.
Μακάριος αυτός που έπεσε γιατί σκόνταψε σε μια πέτρα,
αυτή που σκουπίζει τα δάκρυά της μέσα στο πλήθος,
αυτός που έκοψε ένα δάχτυλο στη μηχανή,
γιατί αυτές θα μας φέρουν νερό και κρασί.
Μακάριος ο φούρναρης, μακάρια η μαγείρισσα,
γιατί αυτές θα ταΐσουν τα παιδιά μας.
Μακάρια η μοδίστρα, μακάρια η ράφτρα
γιατί αυτές θα ζεστάνουν τα κορμιά μας.
Μακάρια η κλέφτρα, μακάριος ο ληστής,
γιατί αυτές θα μοιράσουν δίκαια τον χρόνο.
Μακάρια η γυναίκα που κάνει ορθογραφικά λάθη,
γιατί αυτή θα επινοήσει τη νέα γραμματική.
Μακάρια η ποιήτρια που διαβάζει Καίσαρα Βαλιέχο,
γιατί αυτή θα γράψει ανθρωπινά ποιήματα.
Κοίτα με, σκόνταψα ξανά ανάμεσα σε ανθρώπους,
έστυψα τις γροθιές μου στο θάνατο ενός εργάτη.

[Απόσπασμα από το πρώτο βιβλίο του Γιάζρα Χαλίντ «Γκρόζνι», εκδόσεις Υποκείμενο - Κυκλοφορία νούμερο τρία. http://ypokeimeno.com/ ] Η ποίηση έχει διαλέξει στρατόπεδο_




(a)πόψε ο κόσμος του Raoul _Penman βράζει κάτω από τα πόδια του πάνω σε Re: think τσιμέντα. Διακρίνουμε σ' αυτά: την πυρκαγιά στο δάσος, το σπασμό των δέντρων όταν μεμιάς ανθίζουν ή οτιδήποτε άλλο αξίζει να λέγεται ποίηση. Aρκεί να φανταστείς ένα παιδί που ακόμη δεν πνίγηκε – και που όταν κοιτάζει ψηλά «στη φυλακή/ την πρώτη του Όρθρου» έχει κάτι να δει. Όλο το κόλπο εδώ είναι ακριβώς «να μεταχειρίζεσαι τις σκιές σάν κάτι στερεό» . Σ’ αυτήν την ασαφή αναταραχή, σ΄αυτήν τη μερική επαναφορά, σαν μπόρα ξαφνική από σημεία στίξης τα γραμμάρια του χρόνου σωριάζονται στο πάτωμα σε κόκκους για να σχηματίσουν στο τέλος μια φανταστική επιφάνεια, όπως στο Pac-Μan: απ΄όπου όποιος εξωθείται στο χείλος βγαίνει στα νώτα όσων τoν εξωθούν.
(E)πανάληψη εκπομπής χωρίς ημερομηνία -αλλά με εποχή,  λίγο μετά τις 21:oo e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/ Νιώθεις τυχερός;