Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

[Η ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα]


Σε περίπτωση άγχους, πένθους, ζήλιας ή κατάθλιψης

συνιστάται η ενατένιση των νεφών.

Με τα χρυσοκόκκινα απογευματινά τους περιγράμματα

ξεπερνούν τα  έργα του Πατινίρ και του Τιέπολο.

Τα πιο φευγαλέα απ΄όλα τα αριστουργήματα,

πιο δύσκολο να τα μετράς απ΄ό,τι ένα κοπάδι ταράνδων,

δεν καταλήγουν σε κανένα μουσείο.

 
Η αρχαιολογία των νεφών – μια επιστήμη

για τους αγγέλους. Πράγματι, χωρίς σύννεφα

όλα τα έμβια θα αφανίζονταν. Είναι εφευρέτες:

Δεν θα υπήρχε φωτιά δίχως αυτά, ούτε ηλεκτρικό φως.

Πράγματι, σε περίπτωση εξάντλησης, θυμού κι απελπισίας

Συνιστάται να στρέφει κανείς τα μάτια

προς τον ουρανό.





Ο γαλανός ουρανός είναι γαλανός

Με αυτό έχουν λεχθεί τα πάντα

για τον γαλανό ουρανό.
 
Αντίθετα, αυτά τα ιπτάμενα σταυρόλεξα-
παρότι η ερμηνεία τους αλλάζει διαρκώς,
ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει.
 

Είναι άπιαστα, εκεί ψηλά,

νεφελώδη. Και πόσο απαλά βαδίζουν προς τον θάνατο!

Τίποτα εδώ κάτω δεν αφανίζεται τόσο ανώδυνα.


Τα σύννεφα δεν έχουν κανένα φόβο, σαν να ήξεραν:

πως θα έρχονται σε αυτό τον κόσμο

ξανά και ξανά.

 
***********
(:απόσπασμα από την ιστορία των νεφών και κάποια άλλα ποιήματα του Hans Magnus Enzensberger σε μετάφραση του Γιώργου Πρεβεδουράκη,  εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ)
(Σύγνεφα ξεκουτιάρικα διασημότητες της αιθρίας. Όσα περισσότερα υπάρχουν, τόσα περισσότερα μπορούν να παραληφθούν, ή μήπως το μόνο που αυξάνεται να είναι αυτό που σου διαφεύγει;  Είναι γριφώδη , αυτά τα ραγισμένα ουράνια τόξα, ίχνη μιας πτώσης, στήλες φωτός και φωτοστέφανα. Ένα είναι σίγουρο. Θα επιβιώσουν μετά από εμάς για μερικά εκατομμύρια χρόνια, πάνω-κάτω. (Ο) Raoul_Penman απόψε, λιγο μετά τις έντεκα στο ημίχρονο μεταξύ δύο πολέμων, πριν από την τρίτη πράξη, λίγο μετά την τελευταία προειδοποίηση-  ανασαίνει, θροΐζει, φουσκώνει, μυρίζει και διαβάζει την ιστορία των νεφών και κάποια άλλα ποιήματα του Hans Magnus Enzensberger σε μετάφραση του Γιώργου Πρεβεδουράκη από τις εκδόσεις http://www.panopticon.gr/  . Η πεταλούδα που αναμένεται να αναδυθεί μέσα από αυτό το σωρό ανήκει σ΄ένα άγνωστο είδος - e΄δώ: http://www.metadeftero.gr/
 
 

 

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

[Είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να μην είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι]




κι όλη την ποίηση του κόσμου να διαβάσεις
ποιητής δε γίνεσαι
αν δε διαβάσεις πως
όλη η ποίηση του κόσμου
θέλει να κρύψει ένα και μόνο ποίημα:
αυτό που πρόκειται να γράψεις

                                                             (σαμψών ρακάς)

α)γκαλιά μ΄όλα του τα κουκούτσια ο Raoul_Penman επιστρέφει για να βάλει στο βλέφαρο του αυτό ακριβώς το ποίημα. Αφήνωντας τα γράμματα του να γλιστρήσουν πάνω στη φωτεινή του ρυτίδα, ακολουθεί  το μέτρο της αναπνοής, τον κόμπο στο μαντίλι, το βάρος του σώματος πάνω στο κατώφλι, το μήκος του βέλους του στο χέρι. Γιατί πρώτα ήρθε η παιδική ηλικία και μετά ήρθαν τα παιδιά. Τα παιδιά που επιθυμούν  να αντικαταστήσουν την ανθρωπότητα. Τα παιδιά που χρειάζονται μικρά πόδια και μεγάλη μουσική. Τα παιδιά που χρειάζονται να περπατούν και να ψηλώνουν. aπόψε λίγο μετά τις έντεκα e΄δώ  http://www.metadeftero.gr/ τα γεγονότα γίνονται ιστορικά προσπερνώντας προηγούμενα γεγονότα και τα παιδιά γίνονται άνθρωποι προσπερνώντας τους εαυτούς τους.